هشدار عفو بین‌الملل درمورد
وضعیت پیگیری‌کنندگان کشتارهای67
سازمان حقوق بشری عفو بین‌الملل می‌گوید که مقامات جمهوری اسلامی از «مریم
اکبری منفرد» به خاطر دادخواهی قتل عام ۱۳۶۷ «انتقام می‌گیرند».
دربیانیه سازمان عفو بین‌الملل که روز دوشنبه، اول خرداد، منتشر شد آمده
است که درتاریخ ۲۳
اردیبهشت، با احضار حسن جعفری، همسر مریم اکبری منفرد، «ماموران اطلاعات به او
توهین کرده و تهدید کردند که همسرش با سه سال زندان بیشتر و تبعید به زندانی در
سیستان و بلوچستان مواجه خواهد شد.»
آقای جعفری به سازمان عفو بین‌الملل گفته است که در وزارت اطلاعات، ماموران
به او «اخطار دادند که این تهدیدات را به اجرا می‌گذارند مگر این که مریم اکبری منفرد
نامه‌نگاری واطلاع رسانی درمورد سرنوشت و محل دفن چند هزار زندانی، از جمله خواهر
و برادرش را که به طور فراقضایی در سال ۱۳۶۷
اعدام شدند متوقف کند.»
مریم اکبری منفرد، دو روز پس از تجمعات اعتراضی درعاشورای سال ۸۸ بازداشت
شد و در دادگاه انقلاب تهران به اتهام محاربه واقدام علیه امنیت ملی وتبلیغ علیه
نظام به ۱۵
سال حبس محکوم شد.
وی مهرماه ۹۵ پس از انتشار فایل صوتی آیت‌الله منتظری، قائم مقام وقت رهبری، درمورد کشتار جمعی زندانیان درسال۶۷، در
دادسرای تهران شکایتی ثبت کرد وخواستار رسیدگی به دلایلِ اعدامِ چهار خواهر وبرادرش
در دهه شصت شمسی شد.
به گزارش سازمان عدالت برای ایران در بهمن‌ماه ۹۵ خانم
اکبری منفرد درباره اعدام برادر و خواهر خود درسال ۶۷، به
گروه کاری ناپدیدشدگان قهری سازمان ملل شکایت کرده وازاین نهاد خواسته است تا ازمقامات
جمهوری اسلامی ایران درباره پرونده عبدالرضا و رقیه اکبری منفرد سوال شود.
او همچنین در چندین نامه انجام تحقیقات رسمی در مورد قتل عام ۱۳۶۷، افشای
محل گورهای دسته‌جمعی که زندانیان در آن دفن شده‌اند و شناسایی هویت عاملین و
آمرین را پیگیری کرده است.
بر اساس بیانیه عفو بین‌الملل، خواهر و برادر مریم اکبری منفرد، رقیه
و عبدالرضا، در میان چند هزار زندانی سیاسی بودند که ارتباط‌شان با جهان خارج در
مرداد ۱۳۶۷ قطع شد
و پس از آن به صورت مخفیانه و بدون محاکمه اعدام شدند.
این دومین بار در ماه‌های گذشته است که سازمان‌های مدافع حقوق بشر درمورد
نقض حقوق و ارعاب جویندگان حقایق مربوط به اعدام‌های دهه ۶۰ هشدار می‌دهند.
اسفندماه سال گذشته نیز سازمان عفو بین‌الملل و ۱۹ سازمان و گروه دیگر، در بیانیه‌ای مشترک، از مقام‌های ایران خواستند تا از
نقضِ حقوق و ارعابِ جویندگان حقایق مربوط به اعدام‌های دهه ۶۰ دست
بردارند.
در این بیانیه گفته شده: «مقام‌های ایران باید از آزار و اذیت، ارعاب
و پیگرد مدافعان حقوق بشر که در جست‌وجوی حقیقت و عدالت برای افرادی که خودسرانه
اعدام شده یا ناپدید شده‌اند، هستند، پایان دهند.»
این سازمان‌های مدافع و ناظر حقوق بشر در ادامه درمورد این «فشارها، ارعاب
و پیگرد» به نام‌های منصوره به‌کیش، مریم اکبری منفرد و راحله راحمی‌پور و نیز
احمد منتظری اشاره کرده‌اند، افرادی -که به گفته آنها- به شکل مسالمت‌آمیز دنبال
اطلاعات درمورد عزیزان خود هستند یا اطلاعاتی دراین مورد منتشر کرده‌اند.
گفته می شود دراعدام‌های سال۶۷ بیش از چهار هزار
نفر از زندانیان سیاسی که اغلب دوران محکومیت خود را سپری می کردند یا به پایان
رسانده بودند درمدت ۲ ماه اعدام شدند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر