لزوم تحقیق مستقل درباره مرگ وحید صیادی نصیری

(بیروت، ۱۹ دسامبر ۲۰۱۸) – دیده‌بان حقوق بشر امروز گفت مقامات ایران باید فوراً تحقیقی مستقل وبی‌طرفانه درباره‌ی مرگ فعالی زندانی دراثر اعتصاب غذا انجام دهند. هرفرد مسئول درمرگ وحید صیادی نصیری باید وادار به پاسخگویی شود. مقامات ایران به شکلی نظام‌مند ازاجرای تحقیقات شفاف درباره‌ی حداقل چهار مرگ دربازداشت  پیشین درسال ۲۰۱۸ خودداری کرده‌اند.

در۱۳ دسامبر مقامات به خانواده‌ی صیادی نصیری اطلاع دادند که او دربیمارستانی درقم فوت کرده است. او به خاطر «توهین به رهبری ومقدسات، وتبلیغ علیه نظام» محکوم شده بود. دومنبع به دیده‌بان حقوق بشر گفتند او درماه سپتامبر اعتصاب غذا را آغاز کرد وسپس درخواست کرد از بندی منتقل شود که میزبان زندانیان محکوم بابت ارتکاب جرایم خشن است. مقامات هنوز تحقیقی شفاف درباره‌ی پنج مرگ دربازداشت درسال ۲۰۱۸ انجام نداده‌اند اما ادعا کرده‌اند که سه مورد آنها خودکشی بوده‌اند.

مایکل پیج، معاون مدیر بخش خاورمیانه‌ی دیده‌بان حقوق بشر، گفت «مرگ مخالفان ودیگرانی که قوه‌ی قضاییه‌ی ایران نباید از ابتدا زندانی می‌کرد هجویه‌ای مرگبار بر عدالت است.» وی افزود «مقامات ایران مسئول حفاظت ازجان همه‌ی بازداشت‌شدگان و تحقیق بی‌طرفانه درباره‌ی هر مرگ رخ‌داده هستند.»

در۱۳ دسامبر مهدی کاهه، دادستان قم، به خبرنگاران گفت صیادی نصیری به «بیماری کبدی» مبتلا بود، «در زندان دچار وخامت اوضاع جسمانی شد»، و بعد از هفت روز دربیمارستان فوت کرد. با وجود این در ۱۴ دسامبر الهه، خواهر صیادی نصیری به رادیو فردا، تحت حمایت مالی آمریکا، گفت که او یک هفته پیش‌تر به خاطر خون‌ریزی معده به بیمارستان منتقل شده و سپس دوباره به زندان منتقل شده بوده است. او گفت «پریشب که حالش بد می‌شود برای چند ساعتی در بیمارستان بستری بوده است». وب‌سایت رادیو فردا از او نقل کرد که کارکنان پزشکی قانونی به او گفته‌اند که اعتصاب غذا، خون‌ریزی معده، و «پس زدن روده و کبد» دلایل مرگ او بوده‌اند.

رادیو فردا خبر داد که حکومت در ۱۶ مارس صیادی نصیری را که مشغول گذراندن حبسی هشت ساله به خاطر مطالبش در رسانه‌های اجتماعی بودعفو کرده بود اما او در ۲۳ ژوییه با همان اتهامات بازداشت شده بود. در ۱۵ دسامبر خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) خبر داد که به گفته‌ی منبعی بدون ذکر نام مقامات در سال ۲۰۱۵ صیادی نصیری را به خاطر «عضویت در گروهی تروریستی» و «برنامه‌ریزی برای اقدام ایذایی» دستگیر کردند و او به پنج سال زندان محکوم شده بود.

در ۴ مارس مقامات به خانواده‌ی محمد راجی، از اقلیت درویش که در جریان درگیری‌های پلیس با دراویش در ۱۹ و ۲۰ فوریه دستگیر شده بود، اطلاع دادند که او در بازداشت فوت کرده است. مقامات حاضر به ارائه‌ی هیچ توضیحی نشده‌اند و خانواده را تهدید کرده‌اند که در صورت صحبت علنی درباره‌ی این اتفاق با آنها برخورد خواهند کرد.

در ۱۰ فوریه خانواده‌ی کاووس سیدامامی، فعال محیط زیست و استاد دانشگاه شناخته‌شده که در جریان سرکوب فعالان محیط زیست در ۲۴ و ۲۵ ژانویه دستگیر شده بود، خبر دادند که او تحت شرایطی نامشخص در بازداشت فوت کرده است. مقامات ایران مدعی شدند که او خودکشی کرده است اما تحقیقی بی‌طرفانه درباره‌ی مرگ او انجام نداده‌اند.

در ۷ و ۸ ژانویه، پس از دستگیری‌های دسته‌جمعی در پی اعتراضات در سرتاسر کشور، ‌فعالان از مرگ سینا قنبری و وحید حیدری، یکی در تهران و دیگری در اراک، خبر‌ دادند. مقامات مدعی شدند که هر دو خودکشی کرده‌اند.

درگیر فعالان تحت بازداشت با خطر روبه‌رو هستند. فرهاد میثمی، یک مدافع حقوق بشر که به خاطر فعالیت مسالمت‌آمیزش علیه قوانین حجاب اجباری دستگیر شده است، از روز اول ماه اوت در اعتصاب غذا به سر می‌برد و مادرش خبر داده است که وضعیت سلامتی‌اش به شدت افول کرده است. کمپین حقوق بشر ایران خبر داده است که مقامات میثمی را به بهداری زندان اوین منتقل کرده‌اند و او در آنجا از دیگران جدا نگه داشته می‌شود. در ۲۹ نوامبر گروهی از کارشناسان حقوق بشر سازمان ملل درباره‌ی وضعیت میثمی هشدار دادند و گفتند آنها «عمیقاُ نگران» منع ضمانت‌های دادرسی عادلانه برای او هستند.

حداقل مقررات معيار سازمان ملل براي رفتار با زندانيان(مقررات ماندلا) راهنمایی معتبر برای معیارهای بین‌المللی حقوق بشر است. اصل ۷۱ می‌گوید «با وجود آغاز تحقیقی داخلی، مدیر زندان باید بدون تأخیر هر مرگ رخ‌داده در بازداشت را ...به مقام قضایی یا دیگر مقامات دارای صلاحیتی گزارش کند که مستقل از مدیریت زندان باشند و امکان انجام تحقیق فوری، بی‌طرفانه، و مؤثر درباره‌ی شرایط وعوامل چنین پرونده‌هایی داشته باشند. مدیریت زندان باید کاملاً با این مقامات همکاری کند و ضمانت کند که تمام مدارک حفظ شوند.»

علاوه بر این، «این قاعده باید به همین شکل درهرجایی اعمال شود که دلایلی برای این ظن باشد که شکنجه یا دیگر رفتارها و مجازات‌های ظالمانه، غیرانسانی، یا تحقیرآمیز در زندان انجام شده است، صرف نظر از این که شکایتی رسمی دریافت شده باشد...باید فوراً گام‌هایی برداشته شود که تضمین کند تمام افراد بالقوه مرتبط با اتفاق هیچ نقشی درتحقیق نداشته باشند.»

پیج گفت «تحقیقات شایسته و بی‌طرفانه درباره‌ی مرگ زندانیان گام اولی حیاتی برای پایان دادن به مصونیت مقامات ناقض حقوق بشر و سهل‌انگاری است که نظام زندان‌های ایران را تبدیل به سردخانه‌ی منتقدان و فعالان زندانی می‌کنند.»

برای گزارش‌های دیگر دیده‌بان حقوق بشر درباره‌ی ایران لطفاً از این صفحه بازدید کنید:
https://www.hrw.org/middle-east/n-africa/iran

برای اطلاعات بیشتر لطفاً تماس بگیرید:
در بیروت، تارا سپهری‌فر(انگلیسی و فارسی): +1-617-893-0375 (موبایل)؛ یا sepehrt@hrw.org. توییتر: @sepehrifar
در نیویورک، مایکل پیج(انگلیسی): +1-646-299-2448 (موبایل)؛‌یا pagem@hrw.org. توییتر: @MichaelARPage
در نیویورک، احمد بنچمسی(انگلیسی، فرانسوی، و عربی): +1-929-343-7973 (موبایل)؛

یا benchea@hrw.org. توییتر: @AhmedBenchemsi

http://www.iran-emrooz.net/index.php/news1/77946/