فاشیسم” ایرانی- مسعود نقره کار، اخبار روز یکشنبه, ۸ مهر ۱۴۰۳- 29سپتامر 2024
فاشیسم درمیان ایرانیان مترادف وهمسنگِ برتری طلبی سرزمینی یا ملیتی،
قومی، مذهبی و نژادی هم بکار برده می شود در حالیکه این واژه وپدیده به عنوان یک
ایدئولوژی ونظریه سیاسی درحوزه سیاست واقتصاد با مترداف پنداری های ما، معنا و
کارکردی تقریبا متفاوت داشته است، که البته این تفاوت ها موضوع مورد نظر این
یادداشت کوتاه نیست.
دربارۀ محتوی انسانی، اجتماعی و تاریخیِ شّر و خوی برتری طلبانۀ خشونت
آفرین، به عنوان یک ”کنش فردی، اجتماعی و سیاسی” و توحشی گاه “بهنجار و نهادینه”
شده بسیار نوشته و گفته شده است.
درتاریخ میهنمان رگه هایی از آزاداندیشی وانسان دوستی، مدارا و صلح
جوئی وهمزیستی با دیگری ودگربودگی وجود داشته است، اما تاریخ ما تاریخ برتری طلبی
دینی، نژادی، سرزمینی یا ملیتی، قومی (اتنیکی) و جنسیتی نیز هست. تلاش شده و می
شود تا ویژگی های برتری طلبی را در ناخودآگاه فردی و تاریخی مخفی کنیم و روی به
فراموشی وتقویت “ضعف حافظه جمعی” بیاوریم. این ویژگی ها درعرصه سیاست و دین و
ادبیات گاه به عنوان هنجار و معیار اجتماعی خودی نشان داده اند، حتی درگات‌ها ودرادبیات
ومتونی که درسنامه های اخلاقی هم بوده اند مثل گلستان سعدی، قابوس‌نامه،
اخلاق ناصری، مرزبان‌نامه و بسیارانی از اشعار و متون تاریخی و ادبی و مذهبی نوعی
برتری طلبی های به ظاهر”عقلانی” وتوجیه شده را می توان دید.
برتری طلبی سامان یافته وسامان نیافتۀ گروه های اجتماعی، مذهبی، سیاسی
یا دولتی دراشکال گوناگون با اعمال خشونت هایی مثل تحقیر وتوهین، آزارهای روانی وجسمانی،
ضرب و شتم و قتل نسبت به مهاجران و تبعیدیان دیگر کشورها وحتی هموطنان ایرانیِ
دگراندیش سیاسی وعقیدتی روا داشته شده است. تازه ترین نمونه های تاریخی خشونت
آفرینی های مسلمانان قشری علیه مهاجران سیک هندی در دوران پهلوی، و درحکومت اسلامی
علیه افغان هاست. بخشی از این ویژگی های برتری طلبانه به حوزه ی غریزه و رفتار
“غیر انسانی” انسان نسبت داده می شود، بخش هایی به “تامین منافع معنوی و مالی” و
“رقابت” در عرصه های گوناگون زندگی فردی و اجتماعی، و پاره ای نیز تربیتی و
یادگرفتنی ست.
تنها راه مبارزه با جنون برتری طلبی و سلطه گرایی که جنایت ها و جنگ
ها پیامد داشته آگاهی و خود آگاهی بشر است، بشری که جنون نژادپرستی، دین و
ایدئولوژی محورانه و قوم پرستانه و تفاوت میان ”من” و ”دیگری” را یا نمی فهمد یا
بر آن است این تفاوت را نابود کند. این نگاه ناعادلانه که نوعی خشونت است نابرابری
و بی عدالتی های جدیدی با خود به همراه دارد و تعادل اجتماعی وسیاسی جوامع را
بهم زده است.
برتری طلبی نشان فقدان سرمایه اخلاقی اخلاق انسانی و مدنی ست وبیان
فکر و رفتار غیردموکراتیک قبیله ای، فرقه ای و سکتاریستی ست که درسطوح مختلف روابط
اجتماعی مثل روابط خانوادگی، روابط اجتماعی وآموزشی، سازمان ها و احزاب سیاسی وساختارهای
حکومتی و دولتی خود را نشان داده است. جامعه ما که هنوز با هنجارها و معیارها و
ساختارهای مذهبی و مستبدانه، قبیله ای وایلی روبرو ست می رود تا به شّر و خوی
برتری طلبانه بیش از پیش آلوده شود.
امروزدر اوجگیری برتری طلبیِ خشونت آفرین فقط حکومت ها و دولت ها و
چهره های تمامیت خواه و نژادپرست و برتری طلب نقش آفرین نیستند، بخشی از مردم و
جامعه و رسانه گردان ها هم گاه در مسیر تقویت این فجایع در فضای عمومی گام بر می
دارند.
برتری طلبی چه از سوی دولت وچه از سوی جامعه، خشونت اجتماعی، سیاسی و
دینی است که در ایران در برخورد با مهاجران غیرایرانی، تبعیض قومی، ملی و جنسیتی
رواج دارد.
برتری طلبی خشونت آفرین در زمرۀ میراث های فرهنگی، سیاسی و
مذهبی ما ایرانیان نیز هست. اگر با فرهنگ برتری طلبی خشونت آفرین مبارزه نکنیم با
انواع دیگری ازاین شّر مواجه خواهیم شد. برتری طلبی درهرشکل اش نفی ”تقدس حیات” و“کرامت
انسانی” ست.% لينک
کوتاه https://akhbar-rooz.com/?p=251714
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر